Καθόμαστε εχθές τέσσερις φίλοι στο καφενείο να παίξουμε μια δηλωτη. Εκει σηνειδητοποιουμε ότι δεν έχουμε τράπουλα. Βάζουμε απο 50 λεπτά ο καθένας, τι διάολο λέμε πάνω απο δυο ευρώ δε θα κάνει. Δίνουμε το διευρο σε έναν να παει στο περίπτερο να πάρει τράπουλα.
Μετα απο δέκα λεπτά γυρνάει και τι μας λέει;
-Αυτη η πουτανα το χε 2.20 το πακέτο και δεν είχα αλλα.
Ε δε γίνετε λέμε να μην παίξουμε, πάμε εγώ με άλλον έναν ξανά στο περίπτερο να την πάρουμε τη γαμημενη για τράπουλα οσο και να κάνει. Χριστούγεννα ελαφονησος και όχι δηλωτη... ε δεν παει. Μπαίνουμε στι ψιλικατζιδικο και δείτε κουβέντα.
- σοφια πιασε μια τράπουλα.
Πιάνει μια και λέει
-2.20
- καλα, της λέω, ήρθε ο τάδε πριν απο λίγο και είχε μόνο δυο ευρω, κακά και μαύρα να του τη δώσεις και σου φέρουμε το εικοσαλεπτο πιο μετα; Ένα χωριό είμαστε δε θα χαθουμε.
-Είκοσι λεπτά είναι Είκοσι λεπτά. ( πετάει την τράπουλα στο ταμείο)
-Τι είναι αυτη, λέει ο φίλος μου; Και 2.20 και χάρτινη; Πλαστικές δεν έχεις;
-Έχω αλλα είναι σε κουτί των δυο. Είναι σετ.
-Πόσο κάνει;
-Τριάμισι, λέει η περιπτέρου. Είναι ακριβό το σετ.
-Ωραία λέω γω, άνοιξε το σετ και δωσε μας τη μια.
-Και Πόσο θα κάνει δηλαδή; Ένα και εβδομηνταπεντε;
-Ένα εβδομηνταπεντε είναι ένα εβδομηνταπεντε, λέει ο φίλος μου και κοπαναει το χέρι στο ταμείο. Αντι να λες και φχαριστω που τα περνεις...
Ανοίγει το κουτί, βγάζει τη ζελατινα, και μας δίνει την κόκκινη.
-τι είναι αυτο λέει ο φίλος μου. Κόκκινη; Τη μπλε δωσεμας, εγω το χρήμα του γαβρου δεν το βάζω στην τσέπη μας. Φέρε τη μπλε.
Μας δίνει τη μπλε αφού σκισει και τη μπλε ζελατινα.
-Σοφια φέρε και τη θήκη της λέω. Έτσι χύμα θα την πάρουμε;
-Και που θα βάλω την κόκκινη έτσι χύμα;
-Να μην της εσκιζες τη ζελατινα λέει ο φίλος μου. Εμείς σου φταίμε;
-Πωπω. Πως θα τη δώσω τώρα εγω χωρίς κουτί.
-Έλα μωρε της λέω, Χριστούγεννα είναι, όλοι χαρτιά παιζουν. Αύριο θα την έχεις πουλήσει. Χρόνια πολλα σοφια.
-Χρόνια πολλα παιδιά.
Μέχρι την Τρίτη παρτίδα γελαγα.